ಆನ್‌ಲೈನ್ ಸಾಧನಾ ಸತ್ಸಂಗ (ಪ್ರವಚನ – 1)

ವಿಷಯ ಪ್ರವೇಶ ಮತ್ತು ಪ್ರವಚನದ ಉದ್ದೇಶ

ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಥೆಯು ಅಧ್ಯಾತ್ಮಪ್ರಸಾರ ಮಾಡುವ ಒಂದು ಸಂಸ್ಥೆಯಾಗಿದೆ. ಜಿಜ್ಞಾಸುಗಳಿಗೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಸಿ ಕೊಡುವುದು ಹಾಗೂ ಸಾಧಕರಿಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಾಧನೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಿ ಈಶ್ವರಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಡುವುದು ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದೆ. ಭಾರತ ದೇಶವು ಜಗತ್ತಿನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿದೆ. ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿನ ಜನರು ಮನಃಶಾಂತಿ ಪಡೆಯಲು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ಭಾರತದ ಆತ್ಮವಾಗಿದೆ; ಆದರೆ ದುರಾದೃಷ್ಟವೆಂದರೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಅಥವಾ ಸಾಧನೆಯ ಶಿಕ್ಷಣವು ದೊರಕದ ಕಾರಣ ಇಂದು ನಮ್ಮ ಸ್ಥಿತಿಯು ಕಸ್ತೂರಿಮೃಗದಂತಾಗಿದೆ. ಕಸ್ತೂರಿಮೃಗದ ನಾಭಿ(ಹೊಕ್ಕುಳು) ಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಸ್ತೂರಿಯಿರುತ್ತದೆ ಆದರೂ ಆ ಮೃಗವು ಕಸ್ತೂರಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತದೆ; ಹಾಗೆಯೇ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಜೀವನವಿಡೀ ಆನಂದವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಓಡಾಡುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಾವು ಈ ಆನಂದವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರ ಈ ಆನಂದವನ್ನು ನಾವು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಆನಂದವನ್ನು ಹೇಗೆ ಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ನಮಗೆ ಕಲಿಸಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದಲ್ಲದೇ ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಂದ ಸಿಗುವ ಸುಖವನ್ನೇ ಬಹಳಷ್ಟು ಬಾರಿ ಆನಂದ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಹಾಡನ್ನು ಕೇಳುವುದು, ಇಷ್ಟವಾದ ತಿಂಡಿ-ತಿನಿಸುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುವುದು, ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಿಸರ್ಗಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುವುದು, ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆ ಖರೀದಿಸುವುದು, ಇವೆಲ್ಲವುಗಳಿಂದ ನಾವು ಆನಂದವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಇವುಗಳಲ್ಲಿನ ಯಾವ ಸಂಗತಿಯನ್ನೂ ನಾವು ಸತತವಾಗಿ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲದ ನಂತರ ಅದರಿಂದ ಆನಂದ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಅಸ್ವಸ್ಥ ಅಥವಾ ನಿರಾಶವಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಿರಾಶೆಯ ಪ್ರಮಾಣವು ಎಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆಂದರೆ ಅವರು ಯಾವುದಾದರೊಂದು ವ್ಯಸನಕ್ಕೆ ಅಧೀನರಾಗುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ತಪ್ಪು ಹೆಜ್ಜೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವೇನೆಂದರೆ ಆನಂದವು ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಬರುವ ಅನುಭವವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದೇ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ; ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಯಾವಾಗ ಸತ್-ಚಿತ್-ಆನಂದ ಸ್ವರೂಪಿ ಈಶ್ವರನ ಸಮೀಪಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆಯೋ ಆಗ ಆತನ ಆನಂದಾವಸ್ಥೆಯು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಅರ್ಥಾತ್ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಅನುಭವಿಸುವಂತಹ ವಿಷಯ, ಅಂದರೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಕೃತಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಅನುಭೂತಿ ಪಡೆಯುವ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ.

ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಈಶ್ವರಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ಅರ್ಥಾತ್ ಆನಂದಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ಹಲವಾರು ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಾವಿರಾರು ಸಾಧನಾಮಾರ್ಗಗಳ ಪೈಕಿ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಯಾವ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಇಂದು ಪ್ರಾರಂಭ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರು ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದು ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಅಥವಾ ಮಾಡಬೇಕೆಂದೆನಿಸುತ್ತದೆಯೋ ಅದರಂತೆ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಯಾರು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅವರಿಗೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾತ್ರದಿಂದ ಯಾವುದೇ ಲಾಭವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಯೋಗ್ಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುವವರಿಗೂ ಲಾಭವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಇಂತಹವರ ಸಾಧನೆಯು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿ ಆಗದ ಕಾರಣ ಇವರಿಗೆ ಅನುಭೂತಿಗಳು ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಇವರಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಮೇಲಿನ ವಿಶ್ವಾಸವೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗತೊಡಗುತ್ತದೆ. ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಹರಿಕಥೆ-ಪ್ರವಚನಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವವರಲ್ಲಿ ಹಲವರಿಗೆ ತಾವು ಸಾಧನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಧಾರ್ಮಿಕ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವ ಹಾಗೂ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವವರಿಗೂ, ತಮಗೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪ-ಸ್ವಲ್ಪ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಈ ಮೇಲಿನ ಎರಡು ಉದಾಹರಣೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಬಹುಶಃ ಹೀಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಈಜುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಉತ್ತಮ ಪ್ರವಚನವನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಉತ್ಕöÈಷ್ಟ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿದರೂ ಅದರಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಈಜುವುದರಿಂದ ಸಿಗುವಂತಹ ಆನಂದವು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅಂತೆಯೇ ಹರಿಕಥೆ ಅಥವಾ ಪ್ರವಚನಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವವರಿಂದ ಅಥವಾ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವವರಿಂದ ನಿಜವಾದ ಸಾಧನೆಯು ಆಗುತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಧನೆ ಎಂದರೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಏನು ಮತ್ತೆ ಯೋಗ್ಯ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿಯಬೇಕು ಎಂಬುದಕ್ಕಾಗಿ ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಥೆಯ ವತಿಯಿಂದ ಪ್ರವಚನಗಳನ್ನೂ, ಸತ್ಸಂಗಗಳನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ ಈ ಪ್ರವಚನವನ್ನೂ ಈ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಆಯೋಜಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮೊದಲಿಗೆ ನಾವು ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಥೆ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಸಂಸ್ಥಾಪಕರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥಾಪಕರಾದ ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆ ಇವರ ಪರಿಚಯ

ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಸಂಸ್ಥಾಪಕರಾದ ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಜಯಂತ ಬಾಳಾಜಿ ಆಠವಲೆ ಇವರು ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮಾಧ್ಯಮದಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಶೀಘ್ರ ಗತಿಯಲ್ಲಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಉನ್ನತಿ ಹೊಂದಬಹುದಾದಂತಹ ಸಾಧನಾಮಾರ್ಗದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಶೀಘ್ರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಉನ್ನತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಾದ ‘ಗುರುಕೃಪಾಯೋಗ’ವನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಜ್ಞಾನಯೋಗ, ಕರ್ಮಯೋಗ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯೋಗ ಇವುಗಳ ಸಂಗಮವಾಗಿರುವ ಗುರುಕೃಪಾಯೋಗಾನುಸಾರ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಹಲವಾರು ಸಾಧಕರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಗತಿ ಹೊಂದಿ ಮಾನವಜೀವನವನ್ನು ಸಾರ್ಥಕ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆಯವರು ತನ್ನ 45 ನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಶಿಖರವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆಯವರು ಸ್ವತಃ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಮುಂಬೈಯಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ 1971 ರಿಂದ 1978 ರ ತನಕ ಇಂಗ್ಲಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಸಂಮ್ಮೋಹನೋಪಚಾರ ಪದ್ಧತಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸಂಶೋಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪರಿಷತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಶೋಧ-ಪ್ರಬಂಧಗಳನ್ನು ಮಂಡಿಸಿದರು. 1978 ರಲ್ಲಿ ಮುಂಬೈಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಸಂಮ್ಮೋಹನೋಪಚಾರ ತಜ್ಞರಾಗಿ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಸಂಶೋಧನೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. 1982 ರಲ್ಲಿ ಅವರು ‘ಭಾರತೀಯ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಂಮೋಹನ ಮತ್ತು ಸಂಶೋಧನಾ ಸಂಸ್ಥೆ’ಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ನಿಯತಕಾಲಿಕೆಯನ್ನು (ಜರ್ನಲ್) ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅಂತೆಯೇ ಭಾರತದ ವಿವಿಧ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಮೋಹನೋಪಚಾರ ಪದ್ಧತಿಯ ಅಭ್ಯಾಸವರ್ಗಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. 1967 ರಿಂದ 1982 ರ ತನಕ 15 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಮಾನಸಿಕ ವಿಕಾರಗಳಿಗೆ ಸಂಮೋಹನೋಪಚಾರ ತಜ್ಞರಾಗಿ ಸಂಶೋಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಅವರ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದ ವಿಷಯವೇನೆಂದರೆ ಸುಮಾರು ಶೇ. 30 ರಷ್ಟು ರೋಗಿಗಳು ಪ್ರಸ್ತುತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಚಲಿತವಿದ್ದ ಉಪಚಾರಗಳಿಂದ ಗುಣಮುಖರಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ; ಅದರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಕೆಲವರು ಸಂತರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ನಾರಾಯಣ-ನಾಗಬಲಿಯಂತಹ ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಧಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಗುಣಮುಖರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು ಪರಾತ್ಪರ ಗುರು ಡಾ. ಆಠವಲೆಯವರು ಮೂಲತಃ ಸಂಶೋಧಕ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯವರಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದರು. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದು ಬಂದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಶಾರೀರಿಕ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಉಚ್ಚ ಮಟ್ಟದ ಒಂದು ಶಾಸ್ತ್ರವಿದೆ ಮತ್ತೆ ಅದೆಂದರೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಶಾಸ್ತ್ರ. ಆಗ ಎಂದರೆ 1982 ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಆಸ್ತಿಕರಾದರು. ಜಿಜ್ಞಾಸು ವೃತ್ತಿಯುಳ್ಳವರಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಅಧ್ಯಾತ್ಮಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಹಲವಾರು ಸಂತರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಸಂದೇಹನಿವಾರಣೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು, ಸ್ವತಃ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ತನಗೆ ದೊರಕಿದ ಜ್ಞಾನದ ಉಪಯೋಗವು ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆಗಬೇಕು ಎಂಬುದಕ್ಕಾಗಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಶಾಸ್ತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ 1987 ರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಬರೆದರು. ಗ್ರಂಥಲೇಖನದ ಅವರ ಕಾರ್ಯವು ಇಂದಿಗೂ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಜನವರಿ 2024 ರವರೆಗೆ, ಸನಾತನದ 364 ಗ್ರಂಥಗಳ  95 ಲಕ್ಷ 75 ಸಾವಿರ ಪ್ರತಿಗಳು ಮರಾಠಿ, ಹಿಂದಿ, ಆಂಗ್ಲ, ಗುಜರಾತಿ, ಕನ್ನಡ, ತಮಿಳು, ತೆಲುಗು, ಮಲಯಾಳಮ್, ಬಂಗಾಲಿ, ಒಡಿಯಾ, ಆಸಾಮಿ, ಗುರುಮುಖಿ, ನೇಪಾಳಿ ಹೀಗೆ 13 ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶನವಾಗಿದೆ. ಅವರ ಗ್ರಂಥರಚನಾಕಾರ್ಯವು ಈಗಲೂ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಅವರ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದಲೇ ಸತ್ಸಂಗ, ಬಾಲಸಂಸ್ಕಾರವರ್ಗ, ಸನಾತನ ಪ್ರಭಾತ ವರ್ತಮಾನಪತ್ರಿಕೆ, ಸಂಕೇತಸ್ಥಳ, ಗ್ರಂಥಗಳು ಹಾಗೂ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಮೇಲಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಮುಂತಾದ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಂದ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಪ್ರಸಾರದ ಕಾರ್ಯವು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.

ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಮಹತ್ವ

ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಹಾಗೂ ಸತತವಾಗಿ ಉಳಿಯುವ ಸುಖವೆಂದರೆ ‘ಆನಂದ’

ನಾವು ನಮ್ಮ-ನಮ್ಮ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇಲ್ಲಿ ಏಕೆ ಸೇರಿದ್ದೇವೆ ? ಇಲ್ಲಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕಲಿಯಲು ಸಿಗಬಹುದು ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ನಮಗೆ ಸುಖ ಸಿಗಬಹುದು ಎಂಬ ಅಪೇಕ್ಷೆಯಿಂದ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಇಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ್ದೇವೆ. ಕ್ರಿಮಿಕೀಟಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಪ್ರಗತಿ ಹೊಂದಿರುವ ಮಾನವನವರೆಗೂ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರಾಣಿಯೂ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಸುಖವನ್ನು ಸತತವಾಗಿ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಚಡಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ವಿದ್ಯಾಲಯಗಳು ಮಹಾವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳು ಕಲಿಸುತ್ತಾರೆ; ಆದರೆ ಆನಂದಪ್ರಾಪ್ತಿ ಹೇಗೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದದು ಕಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಮತ್ತು ಸಾತತ್ಯದಿಂದ ಉಳಿಯುವ ಸುಖಕ್ಕೆ ‘ಆನಂದ’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆನಂದವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಶಾಸ್ತ್ರವೇ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರ. ಈ ಪ್ರವಚನದಿಂದ ನಾವು ಕಾಲಾನುಸಾರ ಅವಶ್ಯವಿರುವ ಸಾಧನೆಯ ಒಂದೊಂದು ಹಂತವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವವರಿದ್ದೇವೆ.

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದ ತಕ್ಷಣ ನಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆ ಏನಿರುತ್ತದೆ, ಅದರೆ ಮೇಲೆಯೇ ಆ ದಿನ ಆನಂದವಾಗಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮೆದುರು ಏನು ಬರುತ್ತದೆ? ಸಮಾಚಾರ ಪತ್ರಿಕೆ ಓದುತ್ತೇವೆ, ವಾರ್ತೆ ನೋಡುತ್ತೇವೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಸಮಾಚಾರ ಇರುತ್ತದೆ? ಎಲ್ಲೋ ಗಲಭೆ ನಡೆಯಿತು, ಎಲ್ಲಿಯೋ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಗಳು ನಡೆದವು ಮುಂತಾದವು. ಇದೆಲ್ಲವೂ ನೋಡಿ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಆತಂಕ ಪಡುತ್ತದೆ. ಇದರ ಅರ್ಥ ನಮ್ಮ ದಿನದ ಆರಂಭ ಸುಪ್ರಭಾತದಿಂದ ಆಗುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಪ್ರಭಾತವಾಗುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ದಿನಪೂರ್ತಿ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಒತ್ತಡ ಇರುತ್ತದೆ. ವಿದ್ಯುತ್ತಿನ ಕೊರತೆ, ನೀರು ಇಲ್ಲ, ಯಾವುದೋ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವುದಿದೆ ಹೀಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ನಿರಾಸೆ ಇರುತ್ತದೆ. ನೌಕರಿ ಅಥವಾ ವ್ಯವಸಾಯ ಇರುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ಶಾಂತಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ನಿರಂತರ ಹೋರಾಟವೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನಮ್ಮ ದಿನ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ದುಃಖ ಆಗದೆ ಆನಂದ ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಇರುವುದು? ಇದು ನಮಗೆ ಯಾರು ಕಲಿಸುವುದು? ವಿಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಇದನ್ನು ಕಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ! ಆದರೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರ ಕಲಿಸುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಹಳ ಆವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕೆಲವು ಪ್ರಾಸಂಗಿಕ ಘಟನೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇವು ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಯಾವುದೋ ಸಂಬಂಧಿಕರು, ಸ್ನೇಹಿತರು, ಹತ್ತಿರದವರು, ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದವರು ಹೀಗೆ ಯಾರದ್ದೋ ಅಕಾಲಮೃತ್ಯು ಆಗುತ್ತದೆ. ದುರ್ಘಟನೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಯಾರದ್ದೋ ವಿವಾಹವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಯಾರಿಗೋ ಸಂತಾನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಯಾರಿಗೋ ನೌಕರಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ, ಯಾರದ್ದೋ ವ್ಯವಸಾಯ ಕೂಡ ಸರಿಯಾಗಿ ನಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟರು ಅವರಿಗೆ ವೈಫಲ್ಯವನ್ನೇ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಹೀಗೇಹೆ ಆಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುವುದರ ಕಾರಣ ವಿಜ್ಞಾನ ಹೇಳದು. ಇದರ ಉತ್ತರ ಅಥವಾ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯ ತೀವ್ರತೆ ಹೇಗೆ ಕಡಿಮೆ ಗೊಳಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನಮಗೆ ಯಾರು ಕಲಿಸಬಹುದು? ಅದು ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರ!

ಅಧ್ಯಾತ್ಮಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಪರ್ಯಾಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಈಗ ತಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಬಹುದು. ನಾವು ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಆನಂದಮಯ ಮಾಡುವುದಿದ್ದರೆ, ಅದು ವಿಜ್ಞಾನದಿಂದ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅದನ್ನು ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಮೂಲಕವೇ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯ.

ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸಂಬಂಧ ಏನು ಎಂದು ಇನ್ನೂ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆ ಇದ್ದರೆ – ಯಾವ್ಯಾವ ಘಟನೆಗಳು ಅಥವಾ ಪ್ರಸಂಗಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಈಗ ನಾವು ತಿಳಿಸಿದ್ದೇವೆಯೋ, ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಘಟನೆಗಳು ಘಟಿಸಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ನಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಹೇಳಬಹುದು? ಯಾರೂ ಹೀಗೆ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದಕಾರಣ ಇಂದು ನಾವು ಈ ಪ್ರವಚನದ ಮಾಧ್ಯಮದಿಂದ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಆವಶ್ಯಕ ಇರುವ ಗುರುಕೃಪಾಯೋಗದ ಪ್ರಕಾರ ಸಾಧನೆಯ ಒಂದೊಂದು ಹಂತವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ .

ಅ. ಪ್ರಾಣಿಮಾತ್ರರ ಧ್ಯೇಯ – ಚಿರಂತನ ಹಾಗೂ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಆನಂದದ ಪ್ರಾಪ್ತಿ

ನಾವು ಈಗಷ್ಟೇ, ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತ ಉಳಿಯುವ ಸುಖಕ್ಕೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪರಿಭಾಷೆ ಎಂದರೆ ಆನಂದ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದೆವು ಈ ಆನಂದ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ಎಂದರೇನು ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರ. ಈ ಪ್ರವಚನದಲ್ಲಿ ನಾವು ಆನಂದಮಯ  ಜೀವನಕ್ಕಾಗಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಹೇಗೆ ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ ಈಗ ಅದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಮೊದಲು ನಾವು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ನೋಡೋಣ; ಏಕೆಂದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಮನುಷ್ಯ ದುಃಖಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ ಅಥವಾ ಸುಖದಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆದಕಾರಣ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಅಥವಾ ಅದರ ಉಪಾಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರ ಮಾಡುವುದು ಆವಶ್ಯಕವಾಗುತ್ತದೆ.

ಆ. ಜೀವನದ 80% ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಹಿಂದೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕಾರಣಗಳಿರುತ್ತವೆ

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ 20% ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಶಾರೀರಿಕ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತವೆ, 30% ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಶಾರೀರಿಕ ಅಥವಾ ಮಾನಸಿಕ ಹಾಗೂ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಉಳಿದ 50% ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಕೇವಲ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದಲೇ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತವೆ. ಅಂದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರುವ 80% ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಮೂಲ ಕಾರಣ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಈಗ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ ನೋಡೋಣ. ಅಯೋಗ್ಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಾಹನ ಚಲಾಯಿಸುವುದರಿಂದ ಅಥವಾ ಪತ್ನಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಆಗಿರುವ ಜಗಳದಿಂದ ಮನಸ್ಸು ವಿಚಲಿತವಾಗಿ ಅಪಘಾತವಾಗುತ್ತದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಶಾರೀರಿಕ ಅಥವಾ ಮಾನಸಿಕ ಇರುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಸಂಗದಿಂದ ನಮ್ಮಿಂದ ಯೋಗ್ಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಾಹನ ಚಾಲನೆ ಅಥವಾ ಮನಸ್ಸು ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದರೂ ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಎದುರಿನಿಂದ ನಾಯಿ ಅಡ್ಡ ಬಂದ ಕಾರಣ ಅಪಘಾತವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರಿಂದ ಶಾರೀರಿಕ ತೊಂದರೆ ಆಗುತ್ತದೆ, ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಣ ಗಳಿಸುವ ದಾರಿ ಬಂದಾಗುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಹೆಚ್ಚು ಹಣ ಖರ್ಚಾಗುವುದರಿಂದ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವು ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ಈ ಅಪಘಾತಕ್ಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣವಿದೆ. ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕಾರಣ! ಈ ರಸ್ತೆಯಿಂದ ಸಾವಿರಾರು ವಾಹನಗಳು ಹೋಗುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಆ ನಾಯಿ ನನ್ನ ವಾಹನಕ್ಕೇ ಅಡ್ಡ ಏಕೆ ಬಂತು ಎಂದು ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ! ಅಂದರೆ ಈ ಅಪಘಾತ ಪ್ರಾರಬ್ಧಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟಿದ್ದಾಗಿದೆ. ಅಂದರೆ ಇದು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರುವುದು.

ಸಾಧನೆಯಿಂದ ಈ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಪರಿಹಾರವಾಗುತ್ತವೆ ಅಥವಾ ಅದನ್ನು ಸಹಿಸುವ ಅಂದರೆ ಪ್ರಾರಬ್ಧವನ್ನು ಭೋಗಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯು ಸಿಗುತ್ತದೆ.

ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ  ಸಾಧನೆ ಎಂದರೆ ಏನು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂದಿರಬಹುದು. ಭಗವದ್ ಭಕ್ತಿಗಾಗಿ ಅಥವಾ ಈಶ್ವರ ಪ್ರಾಪ್ತಿಗಾಗಿ (ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಮೋಕ್ಷ ಪ್ರಾಪ್ತಿಗಾಗಿ) ಪ್ರತಿದಿನ ಮಾಡುವಂತಹ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಗೆ ಸಾಧನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಐಹಿಕ ಸುಖವನ್ನು (ಮಾಯೆಯ ವಿಚಾರ) ಇಚ್ಛಿಸುವವರಿಗೆ ಸಕಾಮ ಸಾಧನೆಯ ಸುಖ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಅವರ ದುಃಖದ ಪ್ರಮಾಣವು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕ ಆನಂದವನ್ನು (ಈಶ್ವರನ ಭಕ್ತಿಗಾಗಿ) ಬಯಸುವವರಿಗೆ ನಿಷ್ಕಾಮ ಸಾಧನೆಯಿಂದ ಆನಂದಾವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗ ನಾವು ಯಾವ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿರಬಹುದಲ್ಲವೇ..

ಇ. ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ನಾಮಸ್ಮರಣೆಯೇ ಸಾಧನೆ

ಭಗವಂತನ ಪ್ರಾಪ್ತಿಗಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಉಪಾಸನೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಯುಗದಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯಯುಗದಲ್ಲಿ ಸಾತ್ವಿಕತೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವೇದ ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನಮಾರ್ಗದಿಂದ ಈಶ್ವರನ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.

ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲಿ ಜನರು ಧ್ಯಾನ ಮಾರ್ಗದಿಂದ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಭಗಿರಥರ ೪೫ ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ತಪಸ್ಸಿನಿಂದ ಗಂಗಾಮಾತೆ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿದಳು ಎಂಬ ವಿಷಯವನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ.

ಮುಂದೆ ದ್ವಾಪರದಲ್ಲಿ ಸಾತ್ವಿಕತೆ ಇನ್ನೂ ಕಡಿಮೆ ಆಯಿತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞ ಯಾಗಾದಿ ಕರ್ಮಕಾಂಡವು ಮುಖ್ಯ ಸಾಧನಾ ಪದ್ಧತಿ ಆಗಿತ್ತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞಗಳಿಂದ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಸನ್ನಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಇಂದಿನ ಈ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ಸಾತ್ವಿಕತೆ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಆಗಿರುವ ಕಾರಣ ಜನರಿಗೆ ವೇದ ಉಪನಿಷತ್ ಗಳ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯುವುದು ಅಂತೂ ದೂರವೇ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಕೂಡ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಏನಾದರೂ ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಕುಳಿತರೆ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಕೂಡ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ವಿಚಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ರಜತಮ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿರುವ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ತಡೆಯುವುದು ಕಠಿಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಯಜ್ಞಯಾಗಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಸನ್ನಗೊಳಿಸುವುದಿದ್ದರೆ ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಾತ್ವಿಕ ಪುರೋಹಿತರು ಸಹ ಇಲ್ಲ.

ಹಾಗಾದರೆ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ.

‘ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ನಾಮವೇ ಆಧಾರ’ ಎಂದು ಸಂತರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ದೇವತೆಗಳ ನಾಮಜಪ ಮಾಡುವುದು ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗದ ಸಾಧನೆಯಾಗಿದೆ. ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿನ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಂತರು ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರಸನ್ನ ಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಇದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಸುಲಭ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ.

ಹಾಗೂ ಶ್ರೀಮದ್ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವತಃ ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ‘ಯಜ್ಞಾನಾಂ ಜಪಯಜ್ಞೋಸ್ಮಿ’ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಇದರ ಅರ್ಥ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ನಾಮಜಪವು ಸರ್ವಶ್ರೇಷ್ಠ ಸಾಧನೆಯಾಗಿದೆ. ನಾಮಜಪದ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ ವೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಥಳ, ಕಾಲ ಇವುಗಳ ಬಂಧನವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಎದ್ದಾಗ, ಮಲಗಿದಾಗ, ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡುವಾಗ, ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಅಥವಾ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ(ಆಫೀಸ್) ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುವಾಗ ನಾವು ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಬಹುದು.

ಈ. ಅಧ್ಯಾತ್ಮವು ಕೃತಿಯ ಶಾಸ್ತ್ರ

ಅಧ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿ ಕೃತಿಯನ್ನು ಮಾಡಲು 98% ಮಹತ್ವವಿದೆ

ಕೆಲವು ಜನರಿಗೆ ನಾವು ದೇವರಿಗಾಗಿ (ದೇವರ ಪ್ರೀತ್ಯರ್ಥ) ಏನನ್ನಾದರೂ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಪೂಜೆ ಅರ್ಚನೆ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ, ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ, ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತೇವೆ, ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವ್ರತಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇವೆ, ಉಪವಾಸ ಮುಂತಾದವು ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ನೀವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದೆಲ್ಲವೂ ಭಗವಂತನ ಭಕ್ತಿ ಸಾಧನೆಯೇ; ಆದರೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿ ಮುಂದು ಮುಂದಿನ ಹಂತಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದು ಅಷ್ಟೇ ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ.

ಹೇಗೆ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಒಂದನೆಯ ತರಗತಿಯಿಂದ ಎರಡನೆಯ, ಮೂರನೆಯ ತರಗತಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇವೆಯೋ ಹಾಗೆಯೇ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿಯೂ ಉನ್ನತಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಆವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಅನೇಕ ಜನರು ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ವಿಷಯದ ಕಥೆಗಳು, ಕೀರ್ತನೆಗಳು, ಪ್ರವಚನಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ, ಹಾಗೂ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನೂ ಓದುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಅಷ್ಟೊಂದು ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ತರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಧ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ವಿಷಯ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾಗಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಕ್ಕೆ ಏನು ಮಹತ್ವ ಇದೆ, ಅದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಹಾಗೂ ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿ ಅದರ ಅನುಭವ ಪಡೆಯುವುದು, ಅಂದರೆ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವನ್ನು ಜೀವಿಸುವುದು ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ.

ಅಧ್ಯಾತ್ಮವು ಕೃತಿಯ ಶಾಸ್ತ್ರವಾಗಿದೆ. ಅಧ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ 2% ರಷ್ಟು ಮಹತ್ವ ಇದೆ ಹಾಗೂ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಕೃತಿಗೆ ಎಂದರೆ ಸಾಧನೆಗೆ 98% ಮಹತ್ವ ಇದೆ.

ಆದುದರಿಂದಲೇ ಸಂತ ಜ್ಞಾನೇಶ್ವರ ಮಹಾರಾಜರು, ‘ಒಂದಾದರೂ ದ್ವಿಪದಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಬೇಕು’ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಅಧ್ಯಾತ್ಮವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭೂತಿಯ ಶಾಸ್ತ್ರವಾಗಿದೆ. ಸಾಧನೆ ಇಲ್ಲದೆ ಅನುಭೂತಿಗಳು ಬರುವುದಿಲ್ಲ.  ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡುವುದು ಎಂದರೆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಏನು ಮಾಡಬೇಕಿದೆ ಎಂದು ಇಂದು ಈ ಸತ್ಸಂಗದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಪಿತೃದೋಷ ಮತ್ತು ದತ್ತನ ನಾಮಜಪದ ಮಹತ್ವ

ಇಂದಿನ ಪ್ರವಚನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಪಿತೃಋಣ ಮತ್ತು ಪಿತೃಋಣ ತೀರಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡುವ ನಾಮಜಪದ ಮಹತ್ವ ನೋಡೋಣ.

ಅ. ಪಿತೃಋಣ

ನಮ್ಮ ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ಪೂಜೆಗೆ ಬಹಳ ಮಹತ್ವ ಇದೆ. ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿರುವ ನಾಲ್ಕು ಋಣಗಳಲ್ಲಿ ಪಿತೃಋಣ ಒಂದು ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣ ಋಣವಾಗಿದೆ. ಬದುಕಿರುವಾಗ ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದು ಹಾಗೂ ಅವರ ಮೃತ್ಯುವಿನ ನಂತರ ಪಿತೃ ಲೋಕದಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಮುಕ್ತಿ ನೀಡುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಶ್ರಾದ್ಧ ಮತ್ತು ಅನುಷ್ಠಾನಗಳ ಮೂಲಕ ಪಿತೃ ಋಣದಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಬಹುದು. ನಾವು ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಪಿತ್ರಾರ್ಜಿತ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತೇವೆ; ಆದರೆ ಅವರ ಪಿತೃಲೋಕದಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಲು ಏನೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಮಾಡುವುದು ಯೋಗ್ಯವಲ್ಲ.

ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೃತ್ಯುವಿನ ಮೊದಲು ಅವರ ಮಾಯೆಯ ಇಚ್ಛೆ-ವಾಸನೆ ಮುಂತಾದವು ಉಳಿದಿರುತ್ತವೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಲಿಂಗದೇಹಕ್ಕೆ ಸದ್ಗತಿ ದೊರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಜೀವಿಗಳ ಲಿಂಗದೇಹ ಅತೃಪ್ತವಾಗಿ ಇರುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಅವುಗಳು ಭೂವರ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ಪಿತೃ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುತ್ತವೆ.

ಇಂದಿನ ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಬಗ್ಗೆ ಕೃತಜ್ಞತಾ ಭಾವನೆಯೇ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ ಮುಕ್ತಿ ದೊರೆಯುವ ಬಗ್ಗೆ ದುರ್ಲಕ್ಷ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದಕಾರಣ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಕೋಪಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಅವರ ಮುಕ್ತಿಗಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುವಂತಾಗಲಿ ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಅವರು ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಡಚಣೆ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಅಡಚಣೆಯಿಂದ ಪಾರಾಗುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಜನರು ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಮುಕ್ತಿಗಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಯಾರು ಪೂರ್ವಜರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಿ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರಿಗೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರವಚನದ ಆರಂಭಿಕ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಮನುಷ್ಯನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ 80% ರಷ್ಟು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಪಿತೃದೋಷದ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ವರೂಪದ್ದಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಆ. ಪೂರ್ವಜರಿಂದ ತೊಂದರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವುದರ ಲಕ್ಷಣಗಳು

ನಮಗೆ ಪೂರ್ವಜರಿಂದ ತೊಂದರೆಯಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲು ಶಾರೀರಿಕ, ಮಾನಸಿಕ, ಕೌಟುಂಬಿಕ, ಆರ್ಥಿಕ ಹೀಗೆ ಕೆಲವು ಲಕ್ಷಣಗಳಿವೆ. ಅವನ್ನು ನಾವು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಶರೀರಕ್ಕೆ ಗುಣಪಡಿಸಲಾಗದ ರೋಗ ಬರುವುದು, ಅಥವಾ ಅನಾರೋಗ್ಯ ಉಂಟಾಗುವುದು, ಚರ್ಮರೋಗಗಳಾಗುವುದು, ಹಾವು ಕಡಿಯುವುದು ಇವೆಲ್ಲ ಪಿತೃದೋಷದ ಶಾರೀರಿಕ ಸ್ತರದ ಕೆಲವು ಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿವೆ. ಅಶಾಂತಿ, ಅಸ್ವಸ್ಥತೆ, ಭಯವೆನಿಸುವುದು, ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳುವುದು, ಭ್ರಮೆಯಾಗುವುದು, ಕೆಟ್ಟ ಕನಸುಗಳು ಬೀಳುವುದು, ನಿದ್ರಾಹೀನತೆ, ಗರ್ಭಧಾರಣೆ ಆಗದಿರುವುದು, ಕಾರಣವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಗರ್ಭಪಾತ ವಾಗುವುದು, ಮಕ್ಕಳು ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮೊದಲೇ ಹುಟ್ಟುವುದು, ಬುದ್ಧಿಮಾಂದ್ಯ ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟುವುದು ಅಥವಾ ಅಂಗವಿಕಲ ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟುವುದು, ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟಿದರೂ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ಮೃತರಾಗುವುದು, ಹಣ ಇದ್ದರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು, ಹಣ ಸಾಕಾಗದಿರುವುದು, ಮುಂತಾದ ರೀತಿಯ ತೊಂದರೆಗಳಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ಲಕ್ಷಣಗಳ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಮಾಡಿದರೆ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬರುವುದೇನೆಂದರೆ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪೂರ್ವಜರಿಂದ ತೊಂದರೆಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಆ ತೊಂದರೆ ದೂರವಾಗಬೇಕು ಮತ್ತು ಪಿತೃಗಳಿಗೆ ಗತಿ ಸಿಗಬೇಕೆಂದಾದರೆ ಅತ್ಯಂತ ಸುಲಭ ಹಾಗೂ ಸಹಜ ಉಪಾಯವೆಂದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಪ್ರತಿದಿನ ‘ಶ್ರೀ ಗುರುದೇವ ದತ್ತ |’ ಜಪ ಮಾಡುವುದು.

ಇ. ದತ್ತನ ನಾಮಜಪವನ್ನು ಯಾರು ಮತ್ತು ಎಷ್ಟು ಮಾಡಬೇಕು?

ಈಗ ನಾವು ಪೂರ್ವಜರ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದೆವು, ಆ ರೀತಿಯ ತೊಂದರೆಗಳು ನಮಗೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಮುಂದೆ ಆಗಬಾರದು ಎಂದು ಹಾಗೂ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ತೊಂದರೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಪಕ್ಷ 1 ರಿಂದ 2 ಗಂಟೆ ದತ್ತನ ನಾಮಜಪ ಮಾಡಬೇಕು. ಮಧ್ಯಮ ತೊಂದರೆಯಿದ್ದಲ್ಲಿ 2 ರಿಂದ 4 ಗಂಟೆ ದತ್ತನ ನಾಮಜಪ ಮಾಡಬೇಕು ಹಾಗೂ ಗುರುವಾರ ದತ್ತನ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ 7 ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಬೇಕು. ತೀವ್ರ ತೊಂದರೆಯಿದ್ದಲ್ಲಿ 4 ರಿಂದ 6 ಗಂಟೆ ನಾಮಜಪ ಮಾಡಬೇಕು. ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಜ್ಯೋತಿರ್ಲಿಂಗವಿರುವಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ನಾರಾಯಣಬಲಿ, ನಾಗಬಲಿ, ತ್ರಿಪಿಂಡಿ ಶ್ರಾದ್ಧ, ಕಾಲಸರ್ಪಶಾಂತಿಯAತಹ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಅಧಿಕಾರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಳಿ ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಯಾವುದಾರೊಂದು ದತ್ತಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿದ್ದು ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು ಅಥವಾ ಸಂತಸೇವೆ ಮಾಡಿ ಅವರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು.

ಈ. ದತ್ತನ ನಾಮಜಪದ ಮಹತ್ವ

ಇಂದು ಸಮಾಜದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಹಾಗೂ ಮಾಯೆಯಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವುದರಿಂದ ಅವರ ಇಚ್ಛೆ ವಾಸನೆಗಳು ಮೃತ್ಯುವಿನ ನಂತರವೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಇಂತಹವರ ಲಿಂಗದೇಹವು ಅತೃಪ್ತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಅತೃಪ್ತ ಲಿಂಗದೇಹವು ಮರ್ತ್ಯಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ಮೃತ್ಯುಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ‘ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ ಗತಿ ನೀಡುವುದು’ ಇದು ಶ್ರೀ ದತ್ತತತ್ತ್ವದ ವಿಶೇಷ ಕಾರ್ಯವೇ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ದತ್ತನ ನಾಮಜಪದಿಂದ ಕಡಿಮೆ ಕಾಲಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಲಿಂಗದೇಹಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ವಾತಾವರಣದ ಕಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವ ಅವರ ಇತರ ಪೂರ್ವಜರಿಗೂ ಮುಂದಿನ ಗತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ದತ್ತಗುರುಗಳ ನಾಮಜಪವನ್ನು ಮನಸ್ಸಿಟ್ಟು ಏಕಾಗ್ರತೆಯಿಂದ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು. ದತ್ತನ ನಾಮಜಪದಿಂದ ಅತೃಪ್ತ ಪೂರ್ವಜರ ತೊಂದರೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ನಾಮಜಪದಿಂದ ಉತ್ಪನ್ನವಾದ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ನಾಮಜಪಿಸುವವರ ಸುತ್ತಲೂ ಸಂರಕ್ಷಕ ಕವಚವು ತಯಾರಾಗುತ್ತದೆ. ನಾಮಜಪ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ಶ್ರೀ ದತ್ತಗುರುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು. ಉದಾ, ಹೇ ದತ್ತಾತ್ರೇಯಾ, ಭುವರ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವ ನನ್ನ ಅತೃಪ್ತ ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ ಮುಂದಿನ ಗತಿ ನೀಡು. ಹೇ ದತ್ತಾತ್ರೇಯಾ, ಅತೃಪ್ತ ಪೂರ್ವಜರ ತೊಂದರೆಯಿಂದ ನೀನೇ ನಮ್ಮ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಮಾಡು. ನಿನ್ನ ಸಂರಕ್ಷಣಾ ಕವಚವು ಸತತವಾಗಿ ನನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ಇರಲಿ.

ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಮುಂದಿನ ವಾರದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ದತ್ತಗುರುಗಳ ‘ಶ್ರೀ ಗುರುದೇವ ದತ್ತ’ ಈ ನಾಮಜಪವನ್ನು ಹೆಚ್ಚುಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಮತ್ತು ಭಾವಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡೋಣ. ಈ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಪಿತೃದೋಷ, ದತ್ತಗುರುಗಳ ನಾಮಜಪ, ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಮಹತ್ವ, ವಿಜ್ಞಾನದ ಮಿತಿ ಮುಂತಾದ ಮಾಹಿತಿ ಲಭ್ಯವಿದೆ. www.sanatanshop.com ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಆನಂದಿ ಜೀವನಕ್ಕಾಗಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ, ಸುಗಮ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಶಾಸ್ತ್ರ, ಆಚಾರಧರ್ಮ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಹಾಗೂ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥ ಮುಂತಾದ ವಿವಿಧ ವಿಷಯಗಳ ಗ್ರಂಥಗಳು ಮಾರಾಟಕ್ಕಾಗಿ ಲಭ್ಯವಿದೆ. ತಾವೆಲ್ಲರೂ ಅವಶ್ಯವಾಗಿ ಅದರ ಲಾಭ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಿ

ಆಪತ್ಕಾಲ ಮತ್ತು ಸಾಧನೆಯ ಮಹತ್ವ

ಅ. ಕೊರೊನಾ ಮಹಾಮಾರಿ

ಕೊರೊನಾ ವೈರಸ್ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಭಯಾನಕ  ಆಪತ್ಕಾಲವನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಎದುರಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಆಗ ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಬಹುದು, ಒಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವೈರಸ್ ಕೂಡ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪೃಥ್ವಿಯ ಮೇಲೆ ಅದರ ಭಯಾನಕ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಬಹುದು. ಇದೇ ರೀತಿಯ ಮಹಾಭಯಾನಕ ಆಪತ್ಕಾಲದ ಬಗ್ಗೆ ಅನೇಕ ದಾರ್ಶನಿಕರು ಸಾಧು ಸಂತರು, ಜ್ಯೋತಿಷಿಗಳು ಇದರ ಮೊದಲೇ ನಮಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಆದಕಾರಣ ಮುಂಬರುವ ಭೀಷಣ ಆಪತ್ಕಾಲಕ್ಕಾಗಿ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಎಷ್ಟು ಗಾಂಭೀರ್ಯತೆಯಿಂದ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಕು.

ಆ. ದಾರ್ಶನಿಕ ಸಂತರು ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯಕಾರರು ಆಪತ್ಕಾಲದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಂತಹ ಸಂಕೇತಗಳು (ಮುನ್ಸೂಚನೆಗಳು)

* ಮೂರನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧವು ಎಷ್ಟು ಭಯಂಕರವಾಗಿರಲಿದೆ ಎಂದರೆ ಇದರ ಎದುರು ಮೊದಲಿನ ಎರಡು ಮಹಾಯುದ್ಧಗಳು ಮಕ್ಕಳಾಟಿಕೆಯಂತೆ ಅನಿಸಲಿದೆ! – ನಾಸ್ಟರ್‌ಡಾಮಸ್

* ಮೂರನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧವು ಅತ್ಯಂತ ಭಯಂಕರವಾಗಿರಲಿದೆ. ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸಂಹಾರವಾಗಲಿದೆ. ಊರಿಗೆ ಊರುಗಳು ವಿನಾಶಗೊಳ್ಳುವುವು. ಇದರಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಸಾಧನೆಯ ಬಲವಿರುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಆವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ! – ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಡಾ.ಆಠವಲೆ

ನಾಲ್ಕು ನೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಾಸ್ಟರ್‌ಡಾಮಸ್ ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ದಾರ್ಶನಿಕ ಫ್ರಾನ್ಸ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಆಗಿಹೋದರು. ಅವರು ಅನೇಕ ಭವಿಷ್ಯವಾಣಿಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವೆಲ್ಲವೂ ಹೇಗೆ ಹೇಳಿದ್ದರೋ ಹಾಗೆಯೆ ಆಗಿವೆ. ಅವರು ಮೊದಲನೆಯ ಹಾಗೂ ಎರಡನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದ್ದರೋ ಅವೆಲ್ಲವೂ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿಯೂ ಘಟಿಸಿದೆ. ನಾಸ್ಟರ್‌ಡಾಮಸ್ ಮೂರನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಏನು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವರ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ‘ಮೂರನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧವು ಎಷ್ಟು ಭಯಂಕರವಾಗಿರಲಿದೆ ಎಂದರೆ ನಿಮಗೆ ಮೊದಲ ಎರಡು ಮಹಾಯುದ್ಧಗಳು ಮಕ್ಕಳಾಟಿಕೆಯಂತೆ ಅನಿಸಲಿವೆ’. ಈ ಭವಿಷ್ಯವಾಣಿಯಿಂದ ಮುಂಬರುವ ವಿಶ್ವಯುದ್ಧದ ಭಯಾನಕ ಸ್ವರೂಪವು ತಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಬಹುದು. ಭಾರತದಲ್ಲಿರುವ ಅನೇಕ ಸಂತರು ಸಹ ಇದೇ ರೀತಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಸಂಸ್ಫಾಪಕ ಸಚ್ಚಿದಾನಂದ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಡಾ.ಆಠವಲೆಯವರು ಸಹ ಮೂರನೆಯ ಮಹಾಯುದ್ಧವು ಅತ್ಯಂತ ಮಹಾಭಯಂಕರವಾಗಿರಲಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸಂಹಾರವಾಗಲಿದೆ. ಊರಿಗೆ ಊರುಗಳೇ ವಿನಾಶವಾಗಿ ಹೋಗಲಿವೆ. ಇದರಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಹೋಗಲು ಸಾಧನೆಯ ಬಲವಿರುವುದು ಆವಶ್ಯವಾಗಿದೆ. ನಂತರ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಅಂದರೆ ರಾಮರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸಮಾನವಾದ ಈಶ್ವರೀ ರಾಜ್ಯವು ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗಲಿದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಕೆಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳಿಂದ ತಮಗೆಲ್ಲ ಆಪತ್ಕಾಲವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಬಹುದು ಮತ್ತು ಕೊರೊನಾ ಮಹಾಮಾರಿಯು ಅದರ ಒಂದು ತುಣುಕಾಗಿದೆ. ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಯಾರೂ ಇಂತಹ ಒಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ವೈರಾಣುವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಜಗತ್ತಿನ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಲಿದೆ ಎಂದು ಯಾರೂ ಊಹಿಸಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಸಂತರು ತ್ರಿಕಾಲದರ್ಶಿಗಳಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅವರು ಕೆಲವು ಕುರುಹುಗಳನ್ನು (ಮುನ್ಸೂಚನೆ) ನೀಡಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಜಾಗರೂಕಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕುರುಹುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಸಂತರ ಆಜ್ಞಾಪಾಲನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದರೆ ಆಪತ್ಕಾಲವು ಸಹ್ಯವಾಗಲಿದೆ.

ಇ. ಆಪತ್ಕಾಲವು ಕಾಲಚಕ್ರದ ಪರಿಣಾಮ

ಕಲಿಯುಗಾಂತರ್ಗತ ಕಲಿಯಗಾಂತರ್ಗತ ಕಲಿಯುಗವು ಸಮಾಪ್ತಿಯಾಗಿ ಕಲಿಯುಗಾಂತರ್ಗತ ಸತ್ಯಯುಗವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಕಾಲ ಇದಾಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಧಿಕಾಲ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಕಠಿಣ ಕಾಲ ಅನಿಸಿದರೂ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅದರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಫಲವು ಅನೇಕ ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಸದ್ಯದ ಕೊರೊನಾ ಮಹಾಮಾರಿಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್, ಟಿ.ವಿ, ಇಂಟರನೆಟ್ ಮುಂತಾದ ಸುಖಸೌಕರ್ಯಗಳಿವೆ. ಮುಂದೆ ಕೊರೊನಾಕ್ಕಿಂತಲೂ ಭೀಷಣ ಆಪತ್ಕಾಲವನ್ನು ಎದುರಿಸಲಿಕ್ಕಿದೆ, ಆದರೆ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಈ ಎಲ್ಲ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಇಲ್ಲವಾಗುವುದು. ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ಥಿರತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆತ್ಮಬಲವು ಹೆಚ್ಚಾಗುವುದು ಅವಶ್ಯವಾಗಿದೆ. ಈ ಆತ್ಮಬಲವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಸಾಧನೆಯನ್ನೇ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಈ. ಆಪತ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನು ಭಕ್ತರ ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ

ಸಾಧನೆಯ ಬಲವಿದ್ದರೆ, ಈಶ್ವರನು ಹೇಗೆ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ ಅಥವಾ ಭಕ್ತರ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಅವತರಿಸುತ್ತಾನೆ ಇದರ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ನಮ್ಮ ಗ್ರಂಥಧಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿವೆ. ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಭಕ್ತ ಪ್ರಹ್ಲಾದನ ವಿಷಯವು ಸಹ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಭಕ್ತ ಪ್ರಹ್ಲಾದನಿಗೆ ಹಿರಣ್ಯಕಶ್ಯಪುವು ಬಹಳ ಹಿಂಸಿಸಿದನು. ಪ್ರಹ್ಲಾದನು ದೇವತೆಗಳಿಂದ ವರವನ್ನು ಪಡೆದು ಅಹಂಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಹಿರಣ್ಯಕಶ್ಯಪುವಿನ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದೇ ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುವಿನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅವನು ಆ ನಾಮಜಪ ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದು ಅವನನ್ನು ಕುದಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಎಣ್ಣೆಯೊಳಗೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು, ಎತ್ತರದ ಪರ್ವತಗಳ ತುದಿಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಎಸೆಯಲಾಯಿತು. ಹಾಗೂ ಉನ್ಮತ್ತ ಆನೆಗಳಿಂದ ತುಳಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಬಾರಿ ಪ್ರಹ್ಲಾದನ ರಕ್ಷಣೆಯಾಯಿತು. ಅವನಿಗೆ ಈ ಭಯಂಕರ ಸಂಕಟಗಳ ಬಿಸಿ ತಗಲಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುವು ಪ್ರಹ್ಲಾದನಿಗಾಗಿ ನರಸಿಂಹ ಅವತಾರವನ್ನು ತಾಳಿದನು ಮತ್ತು ಹಿರಣ್ಯಕಶ್ಯಪುವನ್ನು ವಧಿಸಿದನು.

ಇದು ಕೇವಲ ಪುರಾಣದ ಕಥೆಯಲ್ಲ; ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಇಂತಹ ಅನೇಕರು ಈಶ್ವರನ ಕೃಪೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬುದ್ಧಿಯ ಆಚೆಗಿನ ಅನುಭೂತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಹೇಗೆ ಬೀಸುಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಧಾನ್ಯಗಳು ಹುಡಿಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಗೂಟದ (ಮೇಟಿ) ಹತ್ತಿರವಿರುವ ಧಾನ್ಯಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಯುತ್ತವೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ನಾವು ಸಹ ಸಾಧನೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಮೇಟಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರೆ ಆಪತ್ಕಾಲ ಎಂಬ ಬೀಸುಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಳ್ಳಲಾರೆವು. ಸಾಧನೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ, ಈ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯದಿದ್ದರೆ ಉದ್ಧಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಉದ್ಧಾರವಾಗದೇ ಮುಕ್ತಿಯಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮುಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದೇ ಮೋಕ್ಷವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಂತರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಮನುಷ್ಯ ಜನ್ಮವು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹೋಗಬಹುದು.

ಸಂದೇಹ ನಿವಾರಣೆ

ನಮ್ಮ ಮೊದಲನೆಯ ಪ್ರವಚನದಲ್ಲಿ ನಾವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಮಹತ್ವ ಹಾಗೂ ಪಿತೃ ದೋಷ ದೂರಗೊಳಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಶ್ರೀದತ್ತನ ನಾಮಜಪದ ಮಹತ್ವ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಇಂದು ಅರಿತಿರುವ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿತ ಏನಾದರೂ ಸಂದೇಹಗಳು ಇದ್ದರೆ , ಅದರ ಪರಿಹಾರ ಆಗುವುದು ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಎಂದರೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟೇ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ವಿವೇಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದರೂ, ಸಂದೇಹ ಪರಿಹಾರವಾಗುವವರೆಗೂ ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದಕಾರಣ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಸಂದೇಹವಿದ್ದರೆ ನೀವು ಅದನ್ನು ಕೇಳಬಹುದು.