ആത്മീയതയുടെ മഹത്ത്വം

1. ആത്മീയതയുടെ മഹത്ത്വം –
ഭൗതികവും പാരമാർഥികവുമായ
നേട്ടങ്ങൾക്കായി ആത്മീയത ഉപയോഗപ്രദമാണ്

1. രോഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബുദ്ധികൊണ്ട് എത്ര തന്നെ മനസ്സിലാക്കിയാലും താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന സന്ദർഭങ്ങളിൽ ആധ്യാത്മിക പരിഹാരം (നാമജപം മുതലായവ) വളരെ ഫലപ്രദമാണ്.

• വാർദ്ധക്യം, മാറാരോഗം, മരണം ഇവയ്ക്കു മുന്നിൽ മനുഷ്യൻ തീർത്തും നിസ്സഹായനാണ്. ഇങ്ങനെയുള്ള സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഉണ്ടാകുന്ന നിരാശയ്ക്കു പരിഹാരമാണ് തത്ത്വജ്ഞാനം മനസ്സിലാക്കിയെടുക്കുക എന്നത്. അതിന് അധ്യാത്മം ഉപയോഗപ്രദമായിരിക്കും.
• നിരന്തരമായി ചിന്തകൾ മനസ്സിനെ വേട്ടയാടുക, വ്യർഥമായ ഒരേയൊരു ചിന്ത മനസ്സിനെ യഥാസമയവും അലട്ടുക (ഓബ്സെഷൻ) എന്നീ രോഗങ്ങൾ ഭേദമാക്കാൻ അധ്യാത്മം ഉപകാരപ്രദമാണ്.

2. ഒരു സാധാരണ വ്യക്തിയുടെ ജീവിതത്തിലെ 20 ശതമാനം പ്രശ്നങ്ങൾക്കും പിന്നിലുള്ള കാരണം ശാരീരികമോ മാനസികമോ അല്ലെങ്കിൽ രണ്ടും കൂടിയതോ ആയിരിക്കും. എന്നാൽ 30 ശതമാനം പ്രശ്നങ്ങൾ ശാരീരികമോ മാനസികമോ ആധ്യാത്മികമോ അല്ലെങ്കിൽ ഇവയെല്ലാം കൂടിയതോ ആയ കാരണങ്ങളാൽ ഉണ്ടാകുന്നു. ബാക്കി 50 ശതമാനം പ്രശ്നങ്ങൾ കേവലം ആധ്യാത്മികമായ കാരണങ്ങൾ മൂലമുണ്ടാകുന്നു. ഈ കണക്ക് പ്രകാരം ജീവിതത്തിലുള്ള 80 ശതമാനം പ്രശ്നങ്ങളും സാധന ചെയ്ത് പരിഹരിക്കാൻ കഴിയും. അല്ലെങ്കിൽ അതു സഹിക്കാനുള്ള (വിധി കല്പിതമായ ദുഃഖം സഹിക്കുവാനുള്ള) ശക്തി സാധനയിൽക്കൂടി ലഭിക്കും.

3. ലൌകിക സുഖം ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ : ഇവർക്കു സകാമ സാധന (ലൌകികമായ നേട്ടങ്ങൾക്കായി ചെയ്യുന്ന സാധന) കൊണ്ട് സുഖം കിട്ടും, മാത്രമല്ല അവരുടെ ദുഃഖവും കുറയും.

4. ശാശ്വതമായ ആനന്ദം ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ : ഇവർക്കു നിഷ്കാമ (പ്രതിഫലേച്ഛ ഇല്ലാതെ ചെയ്യുന്ന) സാധന കൊണ്ട് ആനന്ദാവസ്ഥ അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും. അതു മാത്രമല്ല അവരുടെ ലൌകിക ജീവിതത്തിലെ ദുഃഖങ്ങളും കുറയും.

2. ആത്മീയതയുടെ മഹത്ത്വം – ശാശ്വതവും
പരമമായതുമായ ആനന്ദം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു

ഏറ്റവും ചെറിയ പ്രാണികൾ മുതൽ കൂടുതൽ വികാസം പ്രാപിച്ച മനുഷ്യർ വരെയുള്ള എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും സുഖത്തിന്‍റെ പരമമായ ഗുണം തുടർച്ചയായി നേടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഓരോ നിമിഷവും അവൻ അത് സ്വന്തമാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. നിത്യവും പരമമായതുമായ സുഖത്തെ ആനന്ദം എന്ന് പറയുന്നു. ആനന്ദം എങ്ങനെ നേടാം എന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്ന ശാസ്ത്രത്തെ ‘ആത്മീയതയുടെ ശാസ്ത്രം’ എന്ന് പറയുന്നു. സാധനയിലൂടെ അന്തർമുഖനായിത്തീർന്നതിനു ശേഷമാണ് മനുഷ്യൻ ആത്മാവിന്‍റെ ദൈവത്വം തിരിച്ചറിയുന്നത്, അതായത്, ദൈവത്തിന്‍റെ ആത്മീയ വൈദഗ്ദ്ധ്യം അവനിൽ വസിക്കുന്നത്.

अध्यात्मविद्याविद्यानाम् ।- ശ്രീമദ് ഭാഗവദ്ഗീത, അധ്യായം 10, ശ്ലോകം 32

അർത്ഥം : എല്ലാ ശാസ്ത്രങ്ങളിലും ആത്മീയ ശാസ്ത്രമാണ് ഏറ്റവും പരമമായത്.

3. ആത്മീയതയുടെ മഹത്ത്വം – സർവജ്ഞാനം നൽകുന്ന വിഷയം

പ്രപഞ്ചത്തിൽ എണ്ണമറ്റ വിഷയങ്ങൾ ഉള്ളതിനാൽ, നിരവധി ജന്മങ്ങള്‍പോലും പഠിക്കുന്നത് അവയിലെല്ലാം നിപുണരാകാൻ പര്യാപ്തമല്ല. സർവജ്ഞനായ ദൈവത്തിൽ ലയിക്കാൻ ഒരാൾ സർവജ്ഞനാകണം. എന്നിരുന്നാലും, ആത്മീയത എന്ന വിഷയം നമുക്ക് നൽകി ദൈവം ഇത് എളുപ്പമാക്കി. ഒരാൾ സർവ്വജ്ഞനായിത്തീർന്നാൽ മറ്റ് വിഷയങ്ങളിലും അറിവുള്ളവനാകുന്ന. കാരണം, ഒടുവിൽ എല്ലാ വിഷയങ്ങളും ആത്മീയതയിൽ നിന്നാണ് ഉത്ഭവിച്ചത്.

4. ആത്മീയതയുടെ മഹത്ത്വം – മനുഷ്യന്
ജനനമരണ ചക്രത്തിൽ നിന്നും മുക്തി നേടാനുള്ള മാര്‍ഗനിര്‍ദേശം

മനുഷ്യൻ വീണ്ടും വീണ്ടും ജന്മം എടുക്കുന്നതിന്‍റെ കാരണങ്ങൾ രണ്ടാണ്. അതിൽ 65 ശതമാനം പ്രാരബ്ധം (വിധി) അനുഭവിച്ചു തീർക്കുക എന്നതും ശേഷിക്കുന്ന 35 ശതമാനം ആനന്ദപ്രാപ്തിക്കായി ആധ്യാത്മിക ഉയർച്ച നേടിയെടുക്കുക എന്നതുമാകുന്നു. ഈ രണ്ട് കാരണങ്ങളും ആത്മീയതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ഇനിപ്പറയുന്ന കാരണങ്ങളാൽ മനുഷ്യന് ആത്മീയതയിൽ താൽപ്പര്യം ഉണ്ടാകുന്നു

• സ്രഷ്ടാവിനെ കണ്ടെത്താനുള്ള ആഗ്രഹം : ഓരോരുത്തരും തന്‍റെ സൃഷ്ടാവിനെ കണ്ടെത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അവനിലേക്ക് മടങ്ങി പോകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു വ്യക്തിക്ക് പ്രായമാകുമ്പോൾ, അയാൾക്ക് ഒരു വളർത്തു അമ്മയുണ്ടെന്നും അവന്‍റെ യഥാർത്ഥ അമ്മ മറ്റെവിടെയാണെന്നും അറിഞ്ഞാൽ, അവൻ അവളെ അന്വേഷിക്കും. മനോഹരമായ ഒരു വിദേശ ദേശത്തേക്ക് ആരെങ്കിലും അവധിക്കാലത്തു പോയാൽ, കുറച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ അയാൾക്ക് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങാൻ തോന്നും. അതുപോലെ, ചുരുങ്ങിയത് ഓരോരുത്തരും സൃഷ്ടാവിനെ അന്വേഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അവനിലേക്ക് മടങ്ങാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
• താൽക്കാലികത്തിൽ നിന്ന് ശാശ്വതത്തിലേക്ക് പോകാനുള്ള ആഗ്രഹം : ഈ താൽക്കാലിക ജീവിതത്തെ ശാശ്വതമായ (ആത്മീയതയുടെ) പിന്തുണ നൽകാൻ ഒരാൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതായത്, ഈ പാതയിൽ നിത്യമായ ആനന്ദം കണ്ടെത്തുന്നതിൽ ഒരു നിശ്ചിതത്ത്വമുള്ളതിനാൽ, അപൂർണ്ണതയിൽ നിന്ന് സമ്പൂർണ്ണതയിലേക്ക് പോകണമെന്ന് മനുഷ്യന് തോന്നുന്നു.

ഒരു വ്യക്തി തനിക്ക് ആവശ്യമുള്ള ഒരു കാര്യത്തിന് പ്രാധാന്യം നല്‍കുന്നു; അവൻ മറ്റ് കാര്യങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നില്ല. ആത്മീയതയുടെ കാര്യത്തിലും ഇത് ബാധകമാണ്. ആത്മീയതയുടെ പ്രാധാന്യം നമുക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ മാത്രമേ നാം മനസ്സിലാക്കൂ. അത് ആവശ്യമില്ലാത്ത ഒരു വ്യക്തി പറയുന്നു, “ഞാൻ എന്‍റെ കുടുംബത്തിലും ലൗകിക ജീവിതത്തിലും സംതൃപ്തനാണ്. ദൈവത്തിന്‍റെ നാമം ചൊല്ലുക, ധ്യാനിക്കുക, കഷ്ടത അനുഭവിക്കുക എന്നിവയിലൂടെ ഞാൻ എന്തു നേടും? ഇതുകൂടാതെ, അതിനായി സമയം കണ്ടെത്താനും എനിക്ക് കഴിയില്ല. ” എന്നിരുന്നാലും, ആത്മീയതയുടെ പ്രാധാന്യം ബുദ്ധിപരമായി മനസ്സിലാക്കിക്കഴിഞ്ഞാൽ, ഈ ജന്മത്തില്‍ തന്നെ മോക്ഷം നേടാനുള്ള ദൃഢ നിശ്ചയം ചെയ്ത് വ്യക്തി സാധന ആരംഭിക്കുന്നു.

സന്ദര്‍ഭം : സനാതന്‍ സംസ്ഥയുടെ ‘അധ്യാത്മത്തിന്‍റെ മുഖവുര’ എന്ന ഗ്രന്ഥം